Arriva moet chauffeur met burn-out meer dan ton betalen

Een buschauffeur vraagt na twee jaar burn-out een WIA-uitkering aan. Werkgever Arriva moet alleen nog de laatste stap nemen: ontbinding van het dienstverband aanvragen bij de kantonrechter op basis van de zogenaamde b-grond (artikel 7:669 lid 3 sub b BW). De chauffeur berust in het ontslag, maar stelt Arriva wel aansprakelijk voor zijn burn-out en vraagt daarom een vergoeding voor gederfde inkomsten en voor immateriële schade.

Burn-out

De werknemer stelt dat Arriva ondanks zijn vele verzoeken zijn werkrooster onvoldoende heeft aangepast. Daardoor is hij uiteindelijk volledig uitgevallen wegens burn-out en heeft hij niet kunnen doorwerken tot aan zijn pensioengerechtigde leeftijd. De werknemer doet een beroep op een vergoeding wegens ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever (artikel 7:682 lid 1 aanhef en onder c). Arriva ontkent, al erkent Arriva wel dat de werkdruk hoog is.

Multicausaliteit

De rechter stelt dat de lat wel heel erg hoog ligt voor een werknemer om aan te tonen dat zijn ziekte is veroorzaakt door de werkgever. Zeker een psychische ziekte – waar een burn-out onder valt – kent vaak meerdere oorzaken (multicausaliteit), zoals de eigen mentale gesteldheid of oorzaken die in de privésfeer liggen. De werknemer moet dus niet alleen bewijzen dat hij een burn-out heeft, maar ook aannemelijk maken dat de werkplek of werkomstandigheden de hoofdoorzaak zijn van de burn-out.

Kenbaarheidsprincipe

Dat begint met de plicht van een werknemer om bij de werkgever tijdig kenbaar te maken dat een hij dreigt ziek te worden of een verhoogd risico loopt op ziek worden. Dat heet het kenbaarheidsprincipe. Dat is in dit geval zeker gebeurd, vindt de rechter. In de drie jaar voordat de werknemer definitief uitviel, heeft hij regelmatig aangegeven dat de werkdruk niet is vol te houden. Hij heeft ook meermalen gevraagd korter te morgen werken, de 50+ regeling toe te laten passen en een rooster met minder werkdruk aangevraagd.

Zorgplicht verzaakt

Nu de klachten tijdig kenbaar zijn gemaakt, is de volgende stap dat de werknemer moet aantonen dat de werkgever zijn zorgplicht heeft verzaakt. En ook dat kan hij aannemelijk maken. Arriva heeft niet gereageerd op zijn verzoeken voor minder belastende roosters. Arriva heeft de eigen regels niet toegepast die aangeven dat bij een duurzame medische beperking minder belastende roosters wel mogelijk zijn. En Arriva heeft verzuimd de bedrijfsarts te laten onderzoeken of de werknemer zo’n duurzame beperking had, terwijl ze dat wel konden vermoeden.

Ernstig verwijtbaar

De rechter concludeert dat de starheid van Arriva bij het aanpassen van de roosters in zeer grote mate heeft bijgedragen aan de blijvende arbeidsongeschiktheid van de werknemer. Dat betekent dat er sprake is van ernstige verwijtbaar handelen of nalaten. En daarmee is voldaan aan het vereiste om een billijke vergoeding aan de werknemer toe te kennen. De rechter stelt de loonschade vast op € 52.700, de pensioenschade op € 21.650 en de boete voor het niet rekening houden met de belangen van de werknemer op € 10.000. Samen met zijn nog te ontvangen transitievergoeding van € 24.606 krijgt de werknemer € 108.956 mee.

Zelf de uitspraak lezen? Zoek de uitspraak op: ECLI:NL:RBLIM:2024:1283